مدح و مناجات با امام جواد علیه‌السلام
از عبورت حضور می ریزد به تن کوچه "طور" می ریزد شور شیرین با تو بودن هاست که به شعرم شعـور می ریزد تا که لب باز می کـنی انگـار از لـبـانـت زبــور مـی ریـزد هر دم از عـصمت مقـام شما آیـه هـای طـهــور مـی ریــزد هر کجا ذکـر خـیـرتـان باشد به سـرم کـوه نــور می ریـزد این سلیمان آل فـاطـمه است دانه ای پـیـش مـور می ریـزد گر نگاهی به ما کنی،حق هم ظـلـمـتم را به دور می ریـزد باطن "یا جواد" ، "یا رب" است قدر"سرّ" از "ظهور" می ریزد حُـب تــو در نـهــاد هـا آقــا ! ای جـــوادِ جـــوادهـــا آقـــا! دل مــا جـــام بــــاوری دارد خُـمـرۀ عـشـق پـروری دارد بـاده از دسـتـرنـج می نـوشیـم نـان مـا طـعـم نـوکـری دارد حُب که باشد مباح مستحب است عـشق، احـکـام دیگـری دارد عَـمـلَـم کـم، تـفـضّلت بـسیـار لـطـف تـو نـابــرابــری دارد اصـل پـیــونـد مــا بـه آل الله ریـشـه در شیـر مادری دارد سـومـیـن "یـا مـحــمـد"دنـیـا! با تو دل حـال بـهـتـری دارد مکه تا طوس شد قـدمگـاهت عشق، وسعـتی سراسری داد کـاظمینی شدم خـدا را شکـر کـربلایـی شدم خـدا را شکـر |